Drie!





Ik kan niet meer stoppen met ze te creëren... 
Ik beland in een andere wereld. Ze beginnen tegen me te praten, Vertellen me hun geheimen, Verlangen naar kleine kinderhanden. Willen gekoesterd en geknuffeld. In kleine oortjes hun verhalen gefluisterd.

Eerst is er een bol wol. En daar ontstaat door te prikvilten een gezichtje uit.
Zodra ik de ogen geborduurd heb kijkt ineens iemand mij aan.
Verrast ben ik!
Een nog niet eerder ontmoet wezentje!
Het lijf krijgt een vorm. Handen en voeten ontstaan.
In het hart van de pop stop ik een kristal.
Daarmee wordt ie van de aarde...

Hij kan nooit alleen zijn! Er komt er nog één en nog één.
Samen zijn ze meer.
Samen zijn ze niet alleen.
Is het een jongetje, een meisje?
Ik weet het niet. Is ook niet belangrijk!
Ze zijn er.

Reacties

  1. ze zijn geweldig leuk geprikt en dan huid erover heen ??
    ben benieuwd wat ze je allemaal vertellen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ze zijn zo leuk! Gewoon levensecht!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo mooi, het zijn echt persoonlijkheidjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ongelooflijk mooi zijn ze. Wat kan jij dat toch knap! Ik kan er alleen maar jaloers op zijn. Zou er niet eens afstand van kunnen doen. Geniet maar van al die kleine geheimpjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb je hervonden! Je poppen zijn mooi, maar zoals jij over ze schrijft zijn ze nóg mooier.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hey hannah, ik was je kwijt, maar...weer gevonden. Wat ben je toch ceatief zeg, wat ontzettend leuk die kleintjes. Ik ga je weer volgen. G
    Fijne kerstdagen en groet uit Hongarije van het Hongaarseboerinnetje

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten